Helja - Mynd tekin 17.10.2012
Ein af erfiðustu ákvörðunum sem hundaeigandi þarf að taka í gegnum ævina er að vita hvenær rétti tíminn er komin til að leyfa besta vininum að fara.
Við Þráinn þurftum að taka þá ákvörðun núna með hana elsku Helju okkar sem var orðin lasin eftir frekar stutt veikindi.
Mánudaginn 15. október greindist Helja með beinkrabbamein í mjaðmagrindinni. Beinkrabbi er alltaf illkynja og dreyfir sér mjög hratt ef ekkert er gert. Í Helju tilfelli var ekkert hægt að gera nema prófa verkjalyfameðferð sem því miður bar ekki tilskyldann árangur. Helja var hætt að borða vegna kvala og þegar litla matargatið okkar borðar ekki þá er eitthvað virkilega mikið að.
Við ákváðum að taka þá óeigingjörnu ákvörðun um að láta Helju ekki þjást að óþörfu, en hún hefði aldrei geta lifað með þessum sjúkdómi lengi og leyfðum henni að fara áður en hún þyrfti að kveljast meira og á meðan hún var ennþá með sitt yndislega skap.
Helja kom til okkar 8 vikna gömul... algjört rassgat. Hún var alveg einstakur hundur. Ljúfari og hlýðnari hund hef ég ekki hitt. Við eigum ógrynni af yndislegum minningum með henni og henni verður sárt saknað og enginn mun nokkur tíman koma í hennar stað. Einhvern vegin lifði maður í þeim draumaheimi að Helja myndi aldrei fara frá okkur og voru þessu 7 ár sem við áttum með henni alltof fljót að líða.
Við Þráinn þurftum að taka þá ákvörðun núna með hana elsku Helju okkar sem var orðin lasin eftir frekar stutt veikindi.
Mánudaginn 15. október greindist Helja með beinkrabbamein í mjaðmagrindinni. Beinkrabbi er alltaf illkynja og dreyfir sér mjög hratt ef ekkert er gert. Í Helju tilfelli var ekkert hægt að gera nema prófa verkjalyfameðferð sem því miður bar ekki tilskyldann árangur. Helja var hætt að borða vegna kvala og þegar litla matargatið okkar borðar ekki þá er eitthvað virkilega mikið að.
Við ákváðum að taka þá óeigingjörnu ákvörðun um að láta Helju ekki þjást að óþörfu, en hún hefði aldrei geta lifað með þessum sjúkdómi lengi og leyfðum henni að fara áður en hún þyrfti að kveljast meira og á meðan hún var ennþá með sitt yndislega skap.
Helja kom til okkar 8 vikna gömul... algjört rassgat. Hún var alveg einstakur hundur. Ljúfari og hlýðnari hund hef ég ekki hitt. Við eigum ógrynni af yndislegum minningum með henni og henni verður sárt saknað og enginn mun nokkur tíman koma í hennar stað. Einhvern vegin lifði maður í þeim draumaheimi að Helja myndi aldrei fara frá okkur og voru þessu 7 ár sem við áttum með henni alltof fljót að líða.
Helja var jörður í landinu okkar
